Narastająca niepewność polityczna w Europie może być źródłem możliwości

Prognozy na 2019 r.: „Polityka wydaje się być najważniejszym czynnikiem mającym wpływ na europejskie rynki instrumentów o stałym dochodzie, a gospodarka strefy euro i polityka pieniężna EBC prawdopodobnie utrzymają dotychczasowy kurs”.

W 2019 r. najważniejszy wpływ na europejskie rynki instrumentów o stałym dochodzie będą miały, naszym zdaniem, krajowe wydarzenia polityczne. Sytuacja jest bardzo niepewna, a wśród potencjalnych czynników można wymienić rozwój wydarzeń politycznych w Niemczech i we Włoszech oraz zaplanowaną kulminację negocjacji warunków Brexitu. Zmienność będąca następstwem tych i innych problemów politycznych może nieść za sobą ciekawe możliwości dla aktywnych inwestorów. Perspektywy rysujące się przed gospodarką strefy euro na 12 najbliższych miesięcy wydają się jednak dość stabilne, a region powinien utrzymać względnie mocny wzrost gospodarczy. Choć realizowany przez Europejski Bank Centralny (EBC) program luzowania ilościowego ma zostać wygaszony z początkiem 2019 r., sądzimy, że autorzy polityki pieniężnej utrzymają „gołębie” podejście, by stworzyć warunki dla podtrzymania inflacji i jej powolnego wzrostu w kierunku docelowego poziomu EBC.

Osłabienie pozycji kanclerz Merkel, Brexit i sytuacja we Włoszech mogą nasilić zmienność rynkową

Wygląda na to, że jedyną bezpieczną prognozą dla europejskiej polityki na 2019 r. jest oczekiwanie dalszej, a może wręcz jeszcze większej niepewności. Słabnący autorytet niemieckiej kanclerz Angeli Merkel może potencjalnie przyczynić się do destabilizacji. Merkel od dawna jest niekwestionowaną przywódczynią swojego kraju i najpotężniejszą osobą w Unii Europejskiej (UE), ale po rezygnacji z kierowania Unią Chrześcijańsko-Demokratyczną (CDU) nie ma żadnej gwarancji, że dotrwa do końca kadencji kanclerz Niemiec trwającej do 2021 r. Koalicja rządowa w Niemczech wydaje się być coraz bardziej chwiejna, ponieważ wszystkie współtworzące ją ugrupowania zanotowały słabe wyniki w wyborach. Ustąpienie Merkel ze stanowiska przewodniczącej CDU tylko podsyciło wątpliwości, czy rząd ma szansę przetrwać w dotychczasowym kształcie.

Problemy kanclerz Merkel oznaczają również, że UE musi stawiać czoła trudnościom w sytuacji, w której pozycja jednej z najważniejszych przedstawicielek władz jest znacząco osłabiona. Wielka Brytania ma opuścić UE z końcem marca i choć obydwie strony wypracowały porozumienie w kwestii warunków Brexitu, brytyjska premier Theresa May stoi przed trudnym zadaniem, jakim będzie uzyskanie poparcia dla tego porozumienia w kraju. Ryzyko chaotycznego wyjścia ze wspólnoty bez żadnego porozumienia lub nowych wyborów w Wielkiej Brytanii wciąż istnieje, ale uważamy, że najbardziej prawdopodobnym scenariuszem będzie utrzymanie względnie bliskich stosunków z UE.

Zaraz po utworzeniu populistycznego rządu we Włoszech w czerwcu 2018 r. wydawało się prawdopodobne, że stosunki tego kraju z UE będą niełatwe i jak dotąd te przypuszczenia się potwierdzają. Propozycje zwiększenia włoskich wydatków publicznych powyżej poziomów dopuszczalnych przez obowiązujące w UE reguły budżetowe wzbudziły wśród inwestorów obawy przed destabilizacją finansów publicznych tego kraju, windując rentowność włoskich obligacji rządowych do najwyższych poziomów od wielu lat. Populistyczna koalicja trwa w swoim oporze wobec UE, zatem nie można wykluczyć dalszych wzrostów rentowności. Jeżeli natomiast rozpisane zostaną nowe wybory, może się okazać, że elektorat wyrazi większe poparcie dla eurosceptycznej polityki.

 

Ryzyko zmienności rynkowej zarówno we Włoszech, jak i w innych krajach wciąż jest wysokie, jednak niezmiennie wierzymy, że zostanie wypracowany pewien kompromis ograniczający ekspansję włoskiego długu publicznego, co pozwoliłoby uniknąć eskalacji kryzysu. Porozumienie zachęciłoby także pozostałe państwa członkowskie strefy euro do umiarkowanego rozluźniania polityki budżetowej. Kontrolowane złagodzenie polityki zaciskania pasa mogłoby pomóc europejskim rządom wzmocnić pozycję tradycyjnych partii politycznych i odzyskać wyborców, którzy w ostatnim czasie coraz częściej odwracali się w kierunku populizmu.

 

Generalnie stabilne warunki ekonomiczne i pieniężne pod koniec kadencji Draghiego

Na tle sytuacji politycznej, perspektywy ekonomiczne rysujące się przed Europą w 2019 r. raczej nie oferują porównywalnych szans na zaskoczenie, a przynajmniej nie takie, którego nie dałoby się przewidzieć. Niezmiennie solidny popyt krajowy w strefie euro powinien z nawiązką zrekompensować niedawne pogorszenie nastrojów wśród eksporterów pod wpływem trudnej sytuacji w handlu światowym. Kombinacja ponadprzeciętnego, ale nie nadzwyczajnie dynamicznego wzrostu ze słabą, ale powoli rosnącą inflacją prawdopodobnie utrzyma się także w przyszłości. EBC może zatem wstrzymać się od podnoszenia stóp procentowych, pomimo zakończenia skupu obligacji z początkiem 2019 r. Kadencja Mario Draghiego na stanowisku prezesa EBC kończy się w październiku 2019 r. i tematem, który wkrótce znajdzie się w centrum uwagi, będzie powołanie jego następcy i obsadzenie innych stanowisk na wyższych szczeblach struktury banku centralnego, a także potencjalne implikacje tych zmian dla przyszłego kierunku polityki EBC.

Czynniki zewnętrzne także mogą mieć wpływ na inwestorów weryfikujących swoją ekspozycję na europejskie rynki instrumentów o stałym dochodzie w 2019 r. Konsekwentny wzrost stóp procentowych w Stanach Zjednoczonych w 2018 r. przełożył się na wyższe koszty hedgingu aktywów denominowanych w dolarach amerykańskich dla inwestorów europejskich, mniejszą atrakcyjność wysokodochodowych obligacji amerykańskich oraz skłonność do inwestowania bliżej rynków krajowych. W szerszym ujęciu, po raz pierwszy od czasu globalnego kryzysu finansowego skumulowany wpływ działań najważniejszych banków centralnych prawdopodobnie ograniczy płynność na rynkach finansowych, po wielu latach, które przyzwyczaiły inwestorów, że polityka banków centralnych tę płynność zwiększa. Wpływ tego potencjalnego zwrotu wektora polityki pieniężnej na świecie to bodaj największa niewiadoma dla inwestorów u progu 2019 r.

CFA® i Chartered Financial Analyst® to zastrzeżone znaki handlowe stanowiące własność CFA Institute.

David Zahn, CFA, FRM

Szef zespołu ds. europejskich instrumentów o stałym dochodzie

Starszy wiceprezes, zarządzający portfelami inwestycyjnymi

Franklin Templeton Fixed Income Group®