Zgodnie z aktualnie obowiązującym prawem, na pożyczkobiorcy ciąży obowiązek podatkowy, który wynika z zawarcia umowy pożyczki pomiędzy nim, a pożyczkodawcą. Warto jednak pamiętać, że nie każdy musi odprowadzać taki podatek. W jakich przypadkach nie trzeba płacić PCC? I w końcu – jeśli jest to wskazane, jak wypełnić PCC?
Spis treści:
PCC – czym jest i kogo dotyczy?
Podatek od pożyczki to temat, który nie dotyczy osób zaciągających zobowiązanie od banku czy instytucji pożyczkowej. Inaczej (choć z pewnymi wyjątkami) wygląda to w przypadku pożyczkobiorców, którzy pożyczają pieniądze np. od osoby prywatnej.
PCC, czyli podatkiem od czynności cywilnoprawnych obciążone są pewne ściśle określone rodzaje umów, takie jak na przykład:
- umowa sprzedaży,
- umowa darowizny,
- umowa pożyczki.
PCC dotyczy głównie pożyczek prywatnych. Obowiązuje pożyczkobiorcę, który zaciąga pożyczkę od podmiotu prywatnego, o ile ten na co dzień nie zajmuje się prowadzeniem działalności związanej z udzielaniem kredytów i innymi tego typu usługami. W największym uproszeniu, PCC odprowadza się zatem od pożyczek udzielanych przez znajomych, krewnych, a także osoby obce.
Pamiętaj więc, że podatkiem PCC nie są objęte pożyczki zaciągane w banku (np. pożyczka gotówkowa w PKO Banku Polskim).
PCC – podstawa opodatkowania i zwolnienia z podatku
Stawka podatku dotycząca umowy pożyczki wynosi 0,5% podstawy, którą stanowi kwota pożyczki (jeśli pożyczane są pieniądze) lub wartość pożyczki (jeśli pożyczane są rzeczy oznaczone co do gatunku).
Podatku od pożyczki PCC nie trzeba płacić w przypadku pożyczek udzielonych między osobami należącymi do I grupy podatkowej – o ile ich wartość nie przekracza 9 637 zł. Ten temat dotyczy zatem pożyczek udzielanych przez: małżonka, wstępnych, zstępnych, rodzeństwo, ojczyma, macochę, synową, zięcia, pasierba czy teściów. Przytoczona wyżej kwota stanowi górny limit pożyczki uzyskanej od jednej osoby przez 5 lat.
Warto pamiętać również o wyjątku: istnieje bowiem możliwość nielimitowanej pożyczki (nie dotyczy pożyczek między teściami a zięciem lub synową). Aby z niej skorzystać, należy w ciągu 14 dni od pożyczenia pieniędzy złożyć deklarację do właściwego organu podatkowego. Konieczne jest także udokumentowanie otrzymania przez pożyczkobiorcę pieniędzy na swój rachunek bankowy lub przekazem pocztowym.
PCC a pożyczka od znajomych
Chcesz pożyczyć pieniądze od osób innych niż najbliższe, np. od znajomych? Pamiętaj, że w takim przypadku znajdują zastosowanie przepisy zawarte w art. 9 ust. 10 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zwolnieniu z PCC podlega np. pożyczka od znajomych, o ile jej wartość nie przekracza 1000 zł. Podatek nie obowiązuje także w przypadku pożyczek z kas i funduszów zakładowych, funduszów związków zawodowych, kas zapomogowo-pożyczkowych, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych, koleżeńskich kas oszczędnościowo-pożyczkowych w wojsku i z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Podatek nie obowiązuje też w przypadku pożyczki udzielonej przez wspólnika (akcjonariusza) spółce kapitałowej.
PCC – jak wypełnić?
Obowiązek zapłaty podatku PCC zawsze spoczywa na pożyczkobiorcy. Wiesz już, że podatek ten wynosi 0,5% od kwoty lub wartości pożyczki. Oznacza to, że jeśli np. pożyczasz od znajomego 5 000 zł, wówczas musisz zapłacić podatek w wysokości 25 zł. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy pożyczki lub po otrzymaniu środków od pożyczkodawcy – od tego momentu masz 14 dni na rozliczenie się. Aby to zrobić, musisz złożyć wypełnioną deklarację PCC-3 w US właściwym ze względu na Twoje miejsce zamieszkania i uiścić podatek w wysokości 0,5% pożyczonej kwoty.
Wypełnienie formularza jest proste – możesz to zrobić osobiście w urzędzie, na portalu e-Deklaracje lub wysłać pocztą.
Jak wypełnić druk? W tym celu postępuj zgodnie z informacjami zamieszczonymi na dokumencie.
| Numer pola | Co wpisać? |
| 1 | PESEL |
| 4 | Data dokonania czynności, czyli data zawarcia umowy pożyczki lub otrzymania pieniędzy na konto |
| 5 | Urząd skarbowy właściwy dla Twojego miejsca zamieszkania |
| 6 | Zaznacz: „złożenie deklaracji” |
| 7 | Podmiot składający deklarację: „pkt. 4 – „podmiot, o którym mowa w art. 9 pkt 10 lit. b ustawy (pożyczkobiorca)” |
| 8 | Rodzaj podatnika: „osoba fizyczna” (jeśli nie prowadzisz działalności gospodarczej) |
| 9-20 | W tych komórkach uzupełnij wymagane dane osobowe (imię, nazwisko, adres zamieszkania itd. |
| 21 | Przedmiot opodatkowania: „umowa” |
| 22-23 | Zaznacz zgodnie ze stanem faktycznym |
| 24 | Zwięzłe określenie treści i przedmiotu czynności cywilnoprawnej: wskaż krótko najważniejsze informacje dotyczące pożyczki: datę zawarcia i strony umowy, kwotę pożyczki oraz stopień pokrewieństwa, jeśli pożyczka ma być zwolniona z podatku PCC. |
| 32 | Wskaż wartość pożyczki lub pożyczoną kwotę |
| 33 | Stawka: 0,5% |
| 34 | Oblicz podatek: pomnóż pole 32 i 33 |
| 47 | Przepisz wartość z pola 34 |
| 54 | Przepisz wartość z komórki 47 – jeśli pożyczka ma być zwolniona z podatku, wówczas w polach 33, 34, 47 i 54 wpisz 0 |
| 65-67 | Wpisz swoje imię, nazwisko oraz datę wypełnienia deklaracji |
| 68 | Podpisz się |
Gotowe!
