Millenialsi rzadziej prowadzą własne firmy niż pokolenie X, nie unikają pracy etatowej, a praca dla samej pracy to nie ich „bajka”. Jednocześnie cenią pracę tak samo jak ich rodzice, są nie mniej lojalni i pracowici, za to lepiej wykształceni. Taki obraz millenialsów – pierwszego pokolenia ery cyfrowej – wyłania się z raportu podsumowującego VI edycji badania PARP „Bilans Kapitału Ludzkiego” pt. Aktywność zawodowa i edukacyjna dorosłych Polaków wobec wyzwań współczesnej gospodarki.
„Bilans Kapitału Ludzkiego” jest jednym z największych europejskich projektów badawczych w obszarze kompetencji, zatrudnienia i rynku pracy, zapoczątkowanym w 2009 r. Raport powstał na podstawie danych uzyskanych w badaniu sondażowym przeprowadzonym wśród pracodawców, ludności i instytucji szkoleniowych.
Z bieżącej edycji BKL – która analizuje również millenialsów – wynika, że zdecydowaną większość powszechnie podzielanych opinii na temat tego pokolenia trudno uznać za zasadne. Pokolenie to ma swoją specyfikę związaną z warunkami, w jakich dorastało, na które złożyły się m.in. poprawa warunków bytowych, wzrost przeciętnego wykształcenia i postępujący rozwój technologiczny. Jednak brak jest twardych dowodów (poza aspektem wykształcenia), które wskazują na szczególny zestaw kompetencji, cech i postaw związanych z rynkiem pracy charakteryzujący Y-ków.
– Porównując wykształcenie rodziców millenialsów i starszych roczników, możemy mówić o dokonaniu prawdziwego skoku cywilizacyjnego. Świadczy o tym odsetek rodziców, którzy zakończyli edukację na poziomie gimnazjalnym lub niższym. Wyniósł on 22 proc. u respondentów pokolenia X, a jedynie 7 proc. w przypadku młodszych roczników – mówi Paulina Zadura, dyrektor Departamentu Analiz i Strategii w PARP.
Pogląd o tym, że dla pokolenia Y praca jest głównie środkiem do osiągania „innych celów” niż czysto zawodowe ma co prawda odzwierciedlenie w badaniu, ale jak się okazuje millenialsi nie różnią się pod tym względem znacząco od pokolenia swoich rodziców. W porównaniu do tego, co w życiu ceni się bardziej – pracę zawodową czy czas wolny – zarówno pokolenie X, jak i Y wyżej ceni czas wolny. Choć różnica na korzyść czasu wolnego jest wyraźniejsza u millenialsów.
Powszechnie panujące przekonanie, jakoby millenialsi unikali pracy etatowej również nie znajduje potwierdzenia w opracowaniu PARP. – Jeśli chodzi o sposób spełniania ambicji zawodowych okazuje się, że przedstawiciele pokolenia Y pracują na etacie tak samo często, jak ma to miejsce w przypadku pokolenia X. Na zbliżonym poziomie pozostaje również czas poświęcany pracy. Praca jest dla millenialsów przeciętnie mniej ważna niż dla pokolenia X, jednak różnice te wydają się być marginalne – zaznacza dyrektor Departamentu Analiz i Strategii w PARP.
Millenialsi rzadziej prowadzą własne firmy niż pokolenie X. Spora różnica dotyczy pracy w oparciu o umowy cywilno-prawne jako głównego źródła utrzymania. Jest to obserwowane częściej u Y-ków niż u X-ów (7 proc. vs 2 proc.). Jednak te różnice nie muszą wcale wynikać z różnic międzypokoleniowych ale ze zmieniających się modeli biznesowych i sposobów wykonywania pracy.
– Rynek pracy staje się też bardziej otwarty na różnorodne formy świadczenia pracy i ludzie korzystają z tych opcji – impulsem jest rozwój technologii ICT ułatwiających komunikację na odległość, ale w efekcie rozwija się praca zdalna, przestrzenie co-workingowe, zatrudnienie pracowników z różnych miejsc na świecie. Może się okazać, że to kolejne pokolenia dostosowują się do tych zmian w sferze pracy, a nie biznes i gospodarka patrzą jak dostosować się do nowych pokoleń – zauważa Paulina Zadura.
Krzywdząca okazuje się również obiegowa opinia o millenialsach, jako pokoleniu nielojalnym i roszczeniowym. Pokolenie X i Y pracujące na etat jest w takim samym stopniu zadowolone z warunków swojej pracy, przy czym to millenialsi są częściej zadowoleni z zarobków. Nie odnotowano znaczących różnic pod względem opinii dotyczących sposobów motywowania oraz pozostawienia dowolności w realizowaniu zadań – choć młodsze pokolenie bardziej surowo ocenia satysfakcję z wykonywanej pracy. Obydwa porównywane pokolenia szukają nowej pracy tak samo często. Różnic nie ma, ani na poziomie całej populacji, ani gdy analizuje się poszczególne grupy zawodowe.
