Praca na wysokości – przepisy prawa, ustawy, rozporządzenia

Businessman with binoculars

Odpowiednio dobrane narzędzia i stabilne konstrukcje, przeszkolenie pracowników oraz regularna kontrola użytkowanych rusztowań czy też drabin gwarantują bezpieczeństwo pracy na wysokościach. Obowiązki te, zgodnie z przepisami prawa krajowego, spoczywają na pracodawcy. Producenci konstrukcji ułatwiających wszelkie prace na wysokościach oferują swoim klientom wsparcie w zakresie szkoleń, seminariów oraz profesjonalnych kontroli narzędzi. Specjaliści z firmy KRAUSE wyjaśniają, dlaczego nadrzędnym celem pracodawcy powinna być dbałość o bezpieczeństwo pracowników w najtrudniejszych warunkach pracy.

Szczegółowe regulacje dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy na wysokości zawierają rozporządzenia Ministra Gospodarki z 26. września 1997 roku oraz z 30. września 2003 roku, a także rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 12. kwietnia 2002 roku. Zgodnie z tymi zapisami czynności wykonywane na powierzchni znajdującej się na wysokości co najmniej 1,0 m nad poziomem podłogi lub ziemi są pracą na wysokości. Oznacza to, że na powierzchniach wzniesionych powyżej tej wysokości, na których znajdują się pracownicy, powinny być zamontowane środki ochrony zbiorowej – balustrady o wysokości 110 cm i krawężnik o wysokości 15 cm, a pracodawca powinien zadbać także o elementy ochrony indywidualnej tj. kaski, odzież i obuwie ochronne. Wszystko po to, aby odpowiednio zabezpieczyć tę przestrzeń i stworzyć komfortowe warunki pracy.

Rozporządzenie Ministra Gospodarki z 30 września 2003 r. wskazuje, że obowiązkiem pracodawcy jest dobrać i udostępnić pracownikom na terenie zakładu pracy właściwe do wykonywania pracy lub odpowiednio przystosowane do jej wykonywania narzędzia. Co więcej, zapis ten podkreśla, że należy dokonać wyboru najbardziej odpowiednich środków umożliwiających bezpieczny dostęp do miejsc tymczasowej pracy na wysokości, stosownie do różnicy wysokości i częstotliwości jej pokonywania. Warto przede wszystkim zauważyć, że prace wykonywane na wysokości dłużej niż 30 minut wymagają użycia pomostu z platformą, a nie drabiny. Równie ważne jest to, że pracodawca powinien zapewnić pracownikom dostęp do informacji, w tym pisemnych instrukcji dotyczących użytkowania konstrukcji. Pracodawca zobowiązany jest również do organizacji szkoleń z zakresu bezpiecznego użytkowania drabin i rusztowań. Z kolei osoby dokonujące napraw, modernizacji, konserwacji lub obsługujące maszyny muszą odbyć specjalistyczne przeszkolenie w tym zakresie. Nie mniej ważne są regularne kontrole użytkowanego sprzętu oraz dokonywanie napraw uszkodzonych elementów. Raporty sporządzane z tego typu działań są dowodem dochowania należytej staranności podczas organizowania miejsca pracy na wysokości. W przypadku ewentualnego wypadku szczegółowa dokumentacja wykluczy niesprawność narzędzi jako przyczynę zdarzenia.

Istotną kwestią jest również zapewnienie stabilności rusztowań i odpowiedniej ich wytrzymałości na przewidywane obciążenia. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy obliguje pracodawcę do korzystania z narzędzi oraz konstrukcji specjalnych, które posiadają odpowiednie normy i certyfikaty, dopuszczające je do prac prowadzonych na budowie, w hali magazynowej czy zakładzie produkcyjnym. Aktualnie obowiązujące przepisy prawa tj. rozporządzenia wydawane przez odpowiednie ministerstwa i urzędy, określają warunki pracy na wysokości. W jasny sposób precyzują one, jak powinna wyglądać przestrzeń przygotowana dla pracownika oraz jakie normy powinny spełniać konstrukcje przystosowane do pracy na wysokości powyżej 1 m nad powierzchnią ziemi lub podłogi. Stosowane w zakładach pracy drabiny muszą spełniać polskie normy PN-EN 131, z kolei rusztowania EN 1004. Przede wszystkim należy pamiętać, że do pomieszczeń i stanowisk pracy położonych na różnych poziomach powinny prowadzić bezpieczne dojścia stałymi schodami lub pochylniami, a nawierzchnie schodów, pomostów i pochylni nie powinny być śliskie. Przy pracach wykonywanych na rusztowaniach zamontowanych na wysokości 2m powyżej poziomu podłogi lub terenu zewnętrznego pracodawca musi zapewnić bezpieczeństwo przy komunikacji pionowej i dojście do stanowiska pracy. Warto podkreślić, że przed rozpoczęciem użytkowania rusztowania musi być dokonany odbiór techniczny całej konstrukcji. Pracodawca ma obowiązek zapewnić odpowiedni do rodzaju wykonywanych prac sprzęt chroniący przed upadkiem z wysokości taki jak: szelki bezpieczeństwa z linką bezpieczeństwa przymocowaną do stałych elementów konstrukcji, szelki bezpieczeństwa z pasem biodrowym (do prac w podparciu — na słupach, masztach itp.), jak również hełmy ochronne przeznaczone do prac na wysokości.

Równie istotne jest rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 12. kwietnia 2002 roku w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Prace związane z okresową obsługą maszyn oraz przeglądem i utrzymaniem stanu technicznego budynku wymagają odpowiedniego zaprojektowania dojść i przejść do urządzeń. Podstawową cechą materiałów, z którego wykonane są korytarze, pomosty, podesty, jak również galerie i schody, jest niepalność. Co więcej, dojścia i przejścia powinny mieć wysokość w świetle, co najmniej 1,9 m i mogą być usytuowane nad stanowiskiem pracy na wysokości 2,5 m, licząc od poziomu podłogi tego stanowiska. Podłogi ażurowe nie mogą mieć otworów większych niż 1700 mm2 i wymiarów umożliwiających przejście przez nie kuli o średnicy większej niż 36 mm. Nie bez znaczenia jest szerokość drabin lub klamer, która powinna wynosić co najmniej 0,5 m, a odstępy między szczeblami nie mogą być większe niż 0,3 m. Poczynając od wysokości 3 m nad poziomem podłogi, drabiny lub klamry powinny być zaopatrzone w elementy zabezpieczające przed upadkiem, takie jak obręcze ochronne z pionowymi podporami zabezpieczającymi.