Po dość krótkim okresie aprecjacji złotego na przełomie lat 2020 i 2021 polska waluta ponownie znalazła się pod presją. W czwartek kurs EUR/PLN znalazł się na najwyższym poziomie od 2009 roku. Niewykluczone, że obecny marazm jeszcze potrwa, jednak liczymy, że przed końcem roku złoty powróci do poziomów zbliżonych do tych, które znamy z okresu sprzed pandemii, ok. 4,30.
Osłabienie złotego powinno mieć charakter tymczasowy
Od końca lutego br. na złotego niekorzystnie oddziaływały czynniki globalne, regionalne, jak i krajowe.
Na przełomie lutego i marca presję na waluty emerging markets wywarły rosnące rentowności obligacji w USA. Podobnie jak inne kluczowe waluty regionu, poddał się jej również złoty. Szczególnie niekorzystne były kilkakrotne silne, jednodniowe ruchy, które wywołały popłoch na rynku.
Ponadto, w podobnym czasie zaczęła się wyraźnie zarysowywać różnica między UE a innymi kluczowymi gospodarkami (USA, Wielką Brytanią). Powolny postęp w zakresie szczepień i utrzymujące się silne obostrzenia w krajach UE istotnie kontrastowały i nadal kontrastują ze znaczną poprawą notowaną w Stanach Zjednoczonych. Obecnie w krajach strefy euro, gdzie obserwujemy początek trzeciej fali zakażeń, obostrzenia są przywracane, podczas gdy USA, po wyszczepieniu znacznej części grupy osób najbardziej narażonych na ryzyko ciężkiego przebiegu COVID-19, w coraz większym stopniu je łagodzą.
Jest to jeden z kluczowych elementów sprawiających, że w tym samym czasie oczekiwania względem ożywienia gospodarczego w USA wzrosły, podczas gdy w strefie euro pozostały niemal niezmienione lub spadły. Za przykład w tym kontekście może służyć porównanie aktualizacji prognoz banków centralnych – EBC i Fedu. Pierwszy z nich w marcu zrewidował prognozy PKB na 2021 rok, oczekując wzrostu rzędu 4% wobec 3,9% w grudniu. Z kolei marcowa projekcja Rezerwy Federalnej zakłada wzrost gospodarki USA w 2021 roku o 6,5% wobec 4,2% w grudniu.
W okolicach połowy lutego zaczęto notować pogorszenie sytuacji epidemicznej w krajach regionu Europy Środkowo-Wschodniej, w tym Polsce. Jest ona jednym z krajów, w których sytuacja na tym froncie nadal pogarsza się, co powoduje nałożenie nowych obostrzeń i tym samym oddala perspektywę powrotu do normalności.
Powyższe kwestie uznajemy za najistotniejsze w kontekście ostatniego osłabienia złotego, który już wcześniej znajdował się na wyjątkowo niskich poziomach w związku z niespodziewanymi interwencjami ze strony Narodowego Banku Polskiego pod koniec 2020 roku.
Jednak większość czynników, które w ostatnim czasie negatywnie oddziaływały na złotego, uznajemy za tymczasowe. Tempo wzrostu rentowności amerykańskich obligacji od początku tego roku było niezwykle wysokie i wspierane w istotnej części przez bodźce, które w znacznej mierze są już zawarte w cenach (m.in. pakiet fiskalny Bidena). Reakcja rynku na ów wzrost na przełomie lutego i marca była silna, aczkolwiek wygląda na to, że po kilku tygodniach aktywa stały się nań mniej wrażliwe. Nie zakładamy, że trend w zakresie rentowności ulegnie zmianie, niemniej nie spodziewamy się tak wysokiego tempa ich wzrostu jak wcześniej. Nie oczekujemy także, że w przyszłości rynek będzie reagował na nie równie silnie.
Równocześnie spodziewamy się, że sytuacja epidemiczna w Europie, po tymczasowym pogorszeniu, również ulegnie poprawie. Wsparciem dla tego scenariusza jest oczekiwane silne przyspieszenie tempa szczepień w drugim i trzecim kwartale. Analogiczne oczekiwania mamy względem sytuacji epidemicznej w Polsce: obecnie sytuacja jest niezwykle trudna, niemniej trudno zakładać, że trwające pogorszenie będzie permanentne. Biorąc pod uwagę, że sytuacja w regionie Europy Środkowo-Wschodniej zaczęła wykładniczo pogarszać się szybciej niż w kluczowych krajach strefy euro, poprawa również powinna być szybsza. Obecnie już widać ją w krajach takich jak Czechy czy Słowacja.
Rewidujemy krótkoterminową prognozę dla kursu EUR/PLN w górę. Nie widzimy potencjału do dalszego silnego osłabienia złotego. Równocześnie nie wykluczamy, że marazm i pozostawanie polskiej waluty w okolicy obecnych poziomów może trwać nawet tygodniami. Im dłużej kurs EUR/PLN będzie utrzymywał się na tak wysokich poziomach, tym bardziej w naszej ocenie prawdopodobny staje się jednak scenariusz skokowej aprecjacji waluty. Nie byłoby to nic specjalnie odbiegającego od normy, jeśli za normę uznać sytuację z roku poprzedniego, w którym kilkakrotnie obserwowaliśmy takie epizody.
| EUR/PLN | USD/PLN | |
| Q2-2021 | 4,45 | 3,62 |
| Q3-2021 | 4,35 | 3,51 |
| E-2021 | 4,30 | 3,44 |
| Q1-2022 | 4,27 | 3,42 |
| E-2022 | 4,20 | 3,31 |
Autorzy: Enrique Diaz-Alvarez, Matthew Ryan, Roman Ziruk – analitycy Ebury
