Raport Banku Światowego: Reformy sektora finansowego są konieczne

Sektor finansowy powinien się rozwijać nie tylko dzięki poprawie dostępu do kredytu. Potrzebny jest zbilansowany udział sektora bankowego, rynku kapitałowego, sektora ubezpieczeniowego oraz innych instytucji finansowych tak, aby skutecznie wspierać zrównoważony wzrost gospodarczy w regionie Europy i Azji Środkowej, wynika z nowego raportu Banku Światowego. Według raportu Polska radzi sobie nieźle, jeśli chodzi o poziom rozwoju sektora finansowego, jednak istnieje przestrzeń do poprawy dostępu firm do finansowania.

Jeden z podstawowych wniosków jest taki, że sektor bankowy nie może być jedynym, który wspiera zróżnicowany wzrost gospodarczy. Sektor finansowy powinien być dużo bardziej zdywersyfikowany i nie tylko opierać się na rozwoju sektora bankowego. Mówiąc sektor finansowy mam na myśli chociażby firmy ubezpieczeniowe, rynek kapitałowy, giełdę. Z naszych badań wynika, że w momencie, gdy sektor finansowy jest zdywersyfikowany wówczas wzrost gospodarczy staje się bardziej zróżnicowany, stabilny, jego perspektywy są dużo lepszemówi newsrm.tv Filip Kochan, rzecznik prasowy warszawskiego biura Banku Światowego.

Raport pod tytułem „Zyski i straty: poszukiwanie kompromisu na rzecz zrównoważonego wzrostu w Europie i Azji Środkowej” stwierdza, że system finansowy w krajach Europy i Azji Środkowej jest dużo słabiej rozwinięty i zróżnicowany niż sąsiadującej z tym regionem Europie Zachodniej czy w regionach o podobnym poziomie zamożności.

Na przykład w rozwijających się krajach Europy i Azji Środkowej jedynie 38 procent dorosłych osób korzysta z produktów oszczędnościowych w porównaniu ze średnią obejmującą wszystkie kraje rozwijające się świata na poziomie 54 procent. Jedynie kilka procent korzysta z produktów ubezpieczeniowych. Banki cieszą się tu też mniejszym zaufaniem niż gdzie indziej na świecie.

Zaufanie do banków musi wzrosnąć, konieczna jest też dywersyfikacja systemu finansowego, aby gospodarki mogły rozwijać się nadal w zrównoważony sposób. Reformy powinny ograniczać bariery dostępu do systemu finansowego tak, aby korzystało z niego jak najwięcej osób i firm. Nasz raport wskazuje możliwe obszary i priorytety rozwoju tego systemumówi David Gould, ekonomista Banku Światowego i współautor raportu.

W ocenie autorów raportu istnieją cztery aspekty rozwoju sektora finansowego, na które trzeba zwrócić uwagę, mając na uwadze dbałość o zrównoważony wzrost gospodarczy:

  • Stabilność, mierzona na przykład poprzez udział niespłacanych kredytów
  • Efektywność, którą można poprawić na przykład za pomocą redukcji kosztów
  • Włączenie, któremu można sprzyjać poprzez rozwijanie elektronicznych płatności
  • Różnorodność, której sprzyja rozwój i dywersyfikacja rynku kapitałowego.

Raport głosi, że w latach 90. poprzedniego stulecia szybki rozwój systemów finansowych krajów Europy i Azji Środkowej odbywał się głównie dzięki ekspansji sektora bankowego często finansowanego kapitałem zagranicznym. Taki model umożliwił firmom i gospodarstwom domowym dostęp do systemu, ale jednocześnie spowodował mniejszą efektywność i zwiększył podatność na wstrząsy. W konsekwencji region nie uniknął dwóch kryzysów bankowych – pod koniec lat 90. oraz w roku 2008.

Od ostatniego kryzysu sektor finansowy częściowo się umocnił. Oceniamy jednak, że w długim okresie banki nie dadzą rady same wspierać zrównoważonego wzrostu gospodarczegomówi Martin Melecky, ekonomista Banku Światowego i współautor raportu. –

Widać, że w porównaniu z innymi rozwijającymi się krajami Europy i Azji Środkowej Polska radzi sobie nieźle, jeśli chodzi o rozwój sektora finansowego. Istnieje jednak przestrzeń do poprawy dostępu do finansowania dla firm, szczególnie poprzez instrumenty rynku kapitałowego oraz kredytów dla małych i średnich firm. Z badań wynika, że firmy w Polsce uznają dostęp do finansowania za poważną przeszkodę aż o 30 procent częściej niż pozostałe firmy z regionu Europy i Azji Środkowejdodaje Martin Melecky.

Raport zwraca również uwagę na konkretne działania, które mogłyby poprawić kondycję sektora finansowego. Wśród nich wymienia działania na rzecz zmniejszenia wysokiego wskaźnika niespłacanych kredytów, prowadzenie polityki makroostrożnościowej, poprawę zarządzania państwowymi bankami oraz upowszechnianie elektronicznych płatności.